Η αντιπαράθεση ανάμεσα στον δήμο Ζακύνθου και στην οικογένεια Σουλάνη, πλοιοκτήτρια του Ναυαγίου, έχει εξελιχθεί σε πολύμηνη «ναυμαχία», με αφορμή την κυριότητα του ναυαγίου.
Η οικογένεια Σουλάνη διεκδικεί την κυριότητα του γνωστού αξιοθέατου της Ζακύνθου και σύμφωνα με τη Real News, την περασμένη Τρίτη συζητήθηκε στο Ειρηνοδικείο της Ζακύνθου η αίτηση ασφαλιστικών μέτρων που κατέθεσε η κόρη του φερόμενου ως ιδιοκτήτη και δικηγόρος Ελένη Σουλάνη, με την οποία ζητά να απαγορευτεί κάθε μορφής επέμβαση στο κουφάρι του πλοίου χωρίς την έγκριση του πλοιοκτήτη.
Όπως δήλωσε στην εφημερίδα η κυρία Σουλάνη: «Το κουφάρι του πλοίου ανήκει στους ιδιοκτήτες του».
«Το κράτος δεν έχει προβεί σε καμία ενέργεια όλα αυτά τα χρόνια για την απόκτηση και τη συντήρησή του, την οποία θυμήθηκε έπειτα από 37 χρόνια, πιστεύοντας ότι οι ιδιοκτήτες έχουν εξαφανιστεί» συμπλήρωσε.
Από την πλευρά του, ο πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου Νίκος Τσίπηρας περνά στην αντεπίθεση και απαντά στη δικηγόρο και κόρη του ιδιοκτήτη:
«Το εγκαταλείψατε πριν από πολλά χρόνια. Τώρα το πλοίο ανήκει στο ελληνικό Δημόσιο και στη Ζάκυνθο».
Ο «Παναγιώτης» όπως θυμούνται οι παλαιότεροι στο νησί ναυάγησε στη συγκεκριμένη παραλία τον Οκτώβριο του 1980.
Από τότε, εξελίχθηκε σε αξιοθέατο, σμιλεμένο από το χρόνο και τις καιρικές συνθήκες που προσελκύει χιλιάδες επισκέπτες.
Σημειώνεται ότι η διαμάχη ξεκίνησε όταν τον περασμένο Μάιο ο Δήμος Ζακύνθου αποφάσισε να συνεργαστεί με τον ΤΕΙ Ιονίων Νήσων για την έναρξη εργασιών συντήρησης στο ναυαγισμένο κουφάρι του φορτηγού πλοίου «Παναγιώτης», με σκοπό την προστασία των τουριστών της περιοχής.
Προτού όμως ξεκινήσουν οι εργασίες, οι αρμόδιοι φορείς έλαβαν το εξώδικο.
Όσο για τους ισχυρισμούς από τους αρμόδιους φορείς του νησιού βάσει των οποίων το πλοίο «Παναγιώτης» είναι ένα κατασχεμένο πλοίο από το κράτος η κυρία Σουλάνη αναφέρει:
«Είναι αναληθείς και δεν προκύπτουν από κανένα δημόσιο βιβλίο».
Σύμφωνα με όσα ισχυρίζεται η ίδια, ο πατέρας της ασχολείτο πολλά χρόνια με τον χώρο της ναυτιλίας και κατείχε πολλές πλοιοκτησίες από το 1959, ενώ «ποτέ δεν αδράνησε για την ιδιοκτησία του» καθώς «επισκεπτόταν το πλοίο αυτός και συνεργάτες του, καθαρίζοντάς το και επιβλέποντάς το».
Πηγή: Εφημερίδα Real News
Τι γράφει η Wikipedia για το Ναυάγιο
To Ναυάγιο, όπως αποκαλείται, της Ζακύνθου, είναι ένα ναυάγιο πλοίου που ξεβράστηκε σε μια απομονωμένη παραλία της Ζακύνθου, και σήμερα αποτελεί ένα από τα πιο ενδιαφέροντα αξιοθέατα του νησιού.
Το ναυάγιο συνέβη το 1980, όταν το πλοίο “Παναγιώτης” , το οποίο ανήκε σε έναν Κεφαλονίτη υπήρχε η πληροφορία για πολλά χρόνια πως, μετέφερε παράνομα τσιγάρα, από την Τουρκία σε διεθνή ύδατα, όπου θα τα πουλούσε σε προσυμφωνημένο σημείο.
Το πλοίο, ωστόσο, λόγω εξαιρετικά δυσμενών καιρικών συνθηκών και χαλασμένης μηχανής, βρέθηκε εκτός πορείας και σύντομα έπεσε στα βράχια της βορειοδυτικής πλευράς της Ζακύνθου. Μέχρι τότε, η παραλία ονομαζόταν Άγιος Γεώργιος.
Ο καπετάνιος Χαράλαμπος Κομποθέκρας – Κοτσορός και το πλήρωμα ήταν επίσης από την Κεφαλονιά, ενώ το -κατά δήλωση τού καπετάνιου- εσφαλμένα θεωρούμενο ως παράνομο φορτίο συνόδευαν κάθε φορά και δύο Ιταλοί λαθρέμποροι, οι οποίοι και επέβλεπαν την παράδοση. Τους ισχυρισμούς αυτούς κατέρριψε στην ιστοσελίδα του ο ίδιος ο καπετάνιος παρουσιάζοντας τα πρακτικά τών δικών.
Στην αρχή οι κάτοικοι είχαν θορυβηθεί εξαιτίας της περιβαντολλογικής καταστροφής που πίστευαν πως θα δημιουργούσε το συγκεκριμένο καράβι με το φορτίο του, και κατ επέκταση και στον τουρισμό του νησιού. Όμως λίγο καιρό μετά αποτέλεσε πόλο έλξης για τουρίστες εγχώριους και μη.
Δεν είναι τυχαίο πως διεθνείς εφημερίδες την συγκαταλέγουν μέσα στις 23 ομορφότερες παραλίες του κόσμου.
Σήμερα, το ναυάγιο έχει προσαράξει στο κέντρο μιας απρόσιτης παραλίας, με αμμοχάλικο την οποία μπορεί να επισκεφθεί κανείς μόνο δια θαλάσσης και ελικοπτέρου καθώς είναι ένα από τα πιο διάσημα αξιοθέατα του νησιού. Χάρις στο δύσβατο της περιοχής, τα νερά της παραμένουν κρυστάλλινα και διάφανα μέχρι και σήμερα.
Το Ναυάγιο μπορεί να είναι δύσβατο, όμως, οι μικρές κρουαζιέρες που γίνονται καθημερινά στη Ζάκυνθο και κάνουν τον περίπλου του νησιού, με αφετηρία, είτε το λιμάνι της πόλης της Ζακύνθου, είτε τις Αλυκές, είτε τον κόλπο του Λαγανά, είτε το λιμανάκι του Πόρτο Βρώμη (που είναι και η πιο σύντομη διαδρομή), κάνουν την παραλία προσιτή στον καθένα.
Ωστόσο, η παραλία του Ναυαγίου μπορεί να προσεγγισθεί και οδικώς, καθώς βρίσκεται σχετικά κοντά στο χωριό της Αναφωνήτριας, 30 χιλιόμετρα βορειοδυτικά της πρωτεύουσας του νομού.
Για όσους θέλουν δουν την παραλία από ψηλά, πρέπει να φτάσουν μέχρι το μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου των Γκρεμνών.
Κάτω από το μοναστήρι υπάρχει μια σιδερένια εξέδρα που βρίσκεται κυριολεκτικά στον αέρα, με θέα παραλία και τις γύρω ακτές.