ΔΕΙΤΕ ΠΡΩΤΟΙ ΟΛΑ ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ TRIBUNE ΣΤΟ GOOGLE NEWS 
Μπορεί να μυρίζουν σάπια ψάρια, να βλέπουν αρουραίους, νεκρά γουρούνια και αγελάδες, να μαζεύουν άπειρα κουτάκια από μπύρες και μάλιστα κάποιες φορές να βρίσκουν και ανθρώπινα μέλη μέσα στα σκουπίδια, όμως οι σκουπιδιάρηδες στη Νέα Υόρκη πληρώνονται καλά γι αυτό που κάνουν.
Το ωράριό τους είναι από τις επτά το πρωί έως τις τρεις το μεσημέρι, βρέξει χιονίσει, όμως οι ίδιοι δηλώνουν ικανοποιημένοι από την δουλειά τους και ειδικά από τις απολαβές τους.
Ο Noel Molina και ο συνάδελφός του Tony Sankar δουλεύουν σαν σκουπιδιάρηδες πάνω από 10 χρόνια και δεν αλλάζουν την συγκεκριμένη δουλειά με τίποτα αφού ο Molina βγάζει 112.000 το χρόνο (τόσα έβγαλε το 2015) ως οδηγός σκουπιδιάρικου, ενώ ο Sankar έφτασε τις 100.000 δολάρια σαν βοηθός σκουπιδιάρη, δηλαδή βοηθούσε στο μάζεμα των σκουπιδιών από τους κάδους.
Μπορεί να μη βγάζει κάθε σκουπιδιάρης της Νέας Υόρκης εξαψήφιο αριθμό χρημάτων το χρόνο, όμως σίγουρα κερδίζουν περισσότερα από έναν ανειδίκευτο εργάτη, ο μισθός του οποίου ξεκινά από τα 24.000 δολάρια το χρόνο έως και τα 30.000 δολάρια, καθώς και από πολλούς πτυχιούχους πανεπιστημίου.
Σύμφωνα με το υπουργείο Εργασίας των ΗΠΑ ο ετήσιος μισθός ενός οδηγού σκουπιδιάρικου είναι στα 40.000 δολάρια.
Δεν είναι μόνο το γεγονός ότι οι σκουπιδιάρες στις ΗΠΑ πληρώνονται καλά, αλλά και ότι ο μισθός τους είναι πιο γρήγορα αυξανόμενος μισθός στην Αμερική, αφού φτάνει σε ετήσιους ρυθμούς αύξησης το 18%. Το ποσοστό αυτό για όλους τους άλλους εργαζόμενους είναι στο 14%, όπως έχει διαμορφωθεί από την ύφεση του 2009 και μετά.
Σύμφωνα με τον David Antonacci, δέχτηκε 50 αιτήσεις για θέση οδηγού σκουπιδιάρικου όταν έβαλε αγγελία, όμως μόνο τέσσερις είχαν επαγγελματικό δίπλωμα και οι τέσσερις αυτοί είχαν ποινές στην άδεια οδήγησής τους, πράγμα που έκανε μη δυνατή την πρόσληψή τους.
Τόσο ο Molina όσο και ο Sankar είναι πλήρως ασφαλισμένοι.
Σύμφωνα με τα στοιχεία του υπουργείου Εργασίας, οι εργαζόμενοι στον τομέα της καθαριότητας στις ΗΠΑ είναι φέτος 50.000 περισσότερο από όσοι ήταν το 2010.
